Jan Płotnicki - inspektor Policji Państwowej, podporucznik rezerwy Wojska Polskiego
Syn Stanisława Płotnickiego i Katarzyny małżeństwa Płotnickich.
Data i miejsce urodzenia: 28 sierpnia 1889 r., w Gródku Jagiellońskim k. Lwowa.
Data i miejsce śmierci: 11 września 1954 r., w Warszawie.
- ukończył gimnazjum we Lwowie i seminarium nauczycielskie,
- 1912 wstąpił do Związku Strzeleckiego, używał pseudonimu "Borys",
- 1914 walczył w armii austriackiej w stopniu kaprala,
- trafił do niewoli rosyjskiej, wywieziony na Ural pracował przy wyrębie lasu,
- 1917 zbiegł z obozu pracy.
- listopad 1918 zatrudniony w kancelarii wojskowej w Belwederze,
- 1919 mianowany podporucznikiem rezerwy Wojska Polskiego w korpusie piechoty,
- 1919 wstąpił do Policji Komunalnej m. st. Warszawy,
- lipiec 1919 przyjęty do Policji Państwowej w stopniu komisarza,
- mianowany adiutantem komendanta głównego Policji Państwowej gen. inspektora Władysława Henszela,
- 1921 awansowany do stopnia nadkomisarza,
- 1923 powołany na stanowisko kierownika Referatu Dyscyplinarnego w III Wydziale Komendy Głównej Policji Państwowej,
- 1924 awansowany do stopnia podinspektora,
- 1928 przeniesiony do woj. lwowskiego,
- 1929 mianowany na stanowisko Komendanta Wojewódzkiego Policji Państwowej w Łucku woj. wołyńskiego,
- październik 1934 przeniesiony do woj. tarnopolskiego na stanowisko komendanta wojewódzkiego Policji Państwowej w Tarnopolu,
- 1935 przeniesiony do Warszawy,
- mianowany na stanowisko oficera inspekcyjnego Komendy Głównej Policji Państwowej.
- wrzesień 1939 ewakuował się wraz z Komendą Główną Policji Państwowej na wschód kraju,
- przekroczył granicę II RP i trafił do obozu internowania Tirgoviste w Rumunii,
- sierpień 1940 zbiegł z obozu i przedostał się do Warszawy,
- listopad 1940 przyjęty do Policji Polskiej Generalnego Gubernatorstwa jako urzędnik cywilny, pracował w charakterze kierownika Centrali Odzieżowej szyjącej mundury,
- członek konspiracji, ukrywał osoby pochodzenia żydowskiego,
- sierpień 1944 uczestnik Powstania Warszawskiego,
- marzec 1945 przyjęty do Milicji Obywatelskiej w stopniu pułkownika.
- skierowany z zadaniem zorganizowania Centrum Wyszkolenia MO w Słupsku,
- czerwiec 1947 zawieszony w funkcji komendanta i oddany do dyspozycji Wydziału Personalnego,
- sierpień 1947 zwolniony ze służby w Milicji Obywatelskiej,
- aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego i osadzony w areszcie śledczym przy ul. Rakowieckiej w Warszawie,
- maj 1952 po pięciu latach śledztwa skazany na siedem lat więzienia oraz pozbawienie praw publicznych i obywatelskich na trzy lata,
- sierpień 1954 zwolniony z dalszego odbywania kary ze względu na ciężką chorobę,
- 1954 zmarł w Warszawie.
- Medal Niepodległości,
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
- Srebrny Medal za Długoletnią Służbę,
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę.
Spoczywa na Starych Powązkach w kwaterze 103, rząd 4, miejsce 2.
